Priti Narayan Rashmi Sagavekar

मन   अस्थीर   अस्थीर दू : ख   वाहते   भरून कशी   भरू   मी   ओजंळ सु : ख   धावते   सांडुन   मन   उदास   उदास काय   करू   रे   तयाचे थांग   पत्ता   ना   कशाचा समजवावे   तरी   कसे मनी   काहुर   माजतो शोधी   दिशा   दाहि दाह   उठतो   का   उरी शांती   मिळेना   कोठेही Priti Narayan Rashmi Sagavekar 

विचार केला तर  बरंच काही असते  नाहीतर फक्त  सूत रेशम सजते  भावाच्या हाथावर  शोभून  दिसते  एका अल्हड नात्याची  साक्षीदार बनते  जगावेगळं प्रेम जपते  कधी रडवून हसवते  कधी हसवून रडवते  प्रेमाने बांधून ठेवते  राखी म्हणजे अजून  काही नाही तस  पण भावाबहिणीच्या  प्रेमळ नात्याची जाणीव असते  - Priti Narayan Rashmi Sagavekar

आठवानीं तुझीया रात्र ती जागवली तेव्हा स्वप्न ते पहाटेचे  तुला ही का पडले होते माझ्या मनीचा ठाव जाहला परका जणु माझ्याच साठी तुझ्याही मनी आसवांचे टाहो कधी का फूटले होते डोळ्यात माझ्या स्वप्नांचे मिनार मी तोडले तेव्हा जाणीवां तुझ्या ही मनीच्या संपल्या, मी पाहिले होते… -  प्रिती नारायण रश्मी सागवेकर 

  दाटुनी   येती   नयन आठव   येता   तूझी का   रे   अबोला   असा धरलास   माझ्याशी नाही   क्षणाची   ही ज्ञात   असूनी   मनाशी परतूनी   गेले   पाणी भेटुनी   किनाऱ्याशी दिलेस   तेव्हा   तू सुख   मनाला   ह्या तेवढीच   साठव ठेवेन   मी   मनाशी निष्कारण   माझे   हे मन   अस्वस्थ   होते निर्भिस्त   तूझा   तू वाटा   नव्या   शोधीशी PRNS

तुझा   स्पर्श   ओळखीचा आज   भासे   अनोळखी रोजचाच   तु   परी वागणे   अनोळखी सारे   जुनेच   माझ्या   पाशी तु   मात्र   आज   नव्याने   भेटसी बोलक्या   रूपात   तुझ्या हरवले   शब्द   माझे सांगावयाचे   आहे   आणखी   काय   तुझे भाव   तुझ्या   मनीचे तरी   पोहचले   मजपाशी कळून   चुकले   माझे   मला माझ्या   मना   सम   वागणे   तुझे क्षणीक   होते   भास   सारे विरती   दिवसात   काजवे   जसे न   मैत्री   न   प्रेम   तुझे उरले  शुन्य   मजपाशी प्रिती   नारायण   रश्मी   सागवेकर

आठवूनी त्या क्षणांना  श्वास हा अडखळतो अजूनही  तुझ्याच अंगणी  घुटमळतो  सुवास मोगऱ्याचा अजूनही  तीच  रात्र चांदण्याची  बहरून येते अजूनही  पण चंद्र आता  कुठे  मन हे वेडे शोधते अजूनही  नजरेत माझ्या साठवलेले  तुझे रूप सजते अजूनही  शृंगाराने तुज्या आजही   मोहते मन अजूनही  काय सांगू  तुला  दैना  होते या  जीवाची अजूनही  तू ये सखे परतुनी  श्वास हे बोलावती  तुला अजूनही 

मोरपीस हे प्रेमाचे मलाही स्पर्शून गेले  मनात त्याच्या माझे मन गुतंवून गेले नजरेत अडकवूनी नजर डोळे बोलून गेले गाफील राहीलो दोघे,जे व्हायचे होवून गेले लूटमार ती ह्रुदयाची नकळत होउन गेली कोण काय बोलले, कोण ऐकुन गेले मूक्या भावनां मध्ये काळीज गुतंवून गेले वेळ जरा ती चुकली, बोलणे राहून गेले तु भेट पुन्हा सखे, डोळे सांगुन गेले व्यवहार हा प्रेमाचा जे न दीले घेतले भेटून पुन्हा ठरवू, काय बाकी राहीले स्वप्न माझे हात तुझा हाती माझ्या देउन गेले....